*03.05.2017 małe patyczki

Czasem przed snem, jak chyba każdy, wracam do przeszłości. Tych kilka sekund tuż przed utratą kontaktu z rzeczywistością rozciąga się jak guma. Sny ponoć trwają tylko chwilę, a czasem są projekcją wielogodzinnej historii. Podobnie z tymi momentami tuż przed zaśnięciem – jeszcze w realnym świecie, ale mózg już zwalnia, oddaje się w objęcia Morfeusza i za chwilę będziesz mógł opuścić własne ciało i przez ten krótki czas półświadomości żyć na granicy snu i jawy…

Ze mną można w takich momentach rozmawiać. Zmysł słuchu odbiera bodźce mózg poddaje je analizie i stara się budować odpowiedź.

Któregoś razu byliśmy na biwaku, pod namiotem. Szczęśliwe dni, o których już pisałem. W jeden z wieczorów kolacją były pieczone w ognisku kiełbaski, jak to na biwaku. Wcześniej przygotowania – poszukiwanie drewna na opał i drobnych gałązek, by udało się je rozpalić.

Późnym wieczorem, gdy leżeliśmy już w namiocie, rozmowy trwały dłuuugo… aż do momentu, gdy zapadłem w ten stan zawieszenia między snem i jawą.  Moja miłość rozmawiała ze mną o czymś, a ja ni stąd ni zowąd zacząłem opowiadać o ognisku, o to, że się nim zajmę, że potrzebuję nazbierać małych patyczków… Rozbawiłem tym swoją miłość i wspominaliśmy to wielokrotnie.

Teraz już wiem, że to, co mózg robi z naszymi myślami tylko z pozoru w takim stanie wydaje się pozbawione sensu. Ogrom informacji rejestrowanych przez nasz umysł przed i w trakcie snu musi być uporządkowany, odsiane musi być to, co istotne od tego, co tylko zajmuje miejsce w pamięci. Wydaje mi się, że te dziwne symbole, zdarzenia w snach to próba naszego umysłu zwrócenia uwagi na to, co ważne… Czasem to nawet męczące, że jak coś ważnego przed nami to nawet sny nie pozwalają nam się zrelaksować. Ale widać, jest to potrzebne.

Długo myślałem o tym biwaku. Symbol ogniska jest chyba oczywisty. I już jakiś czas temu (nie, wcale nie w odpowiednim czasie) zdałem sobie sprawę, że równie oczywistym symbolem są te „małe patyczki”, o których na wpółprzytomnie opowiadałem mojej miłości.

Z uczuciem jest jak z ogniskiem, aby nie zgasło, trzeba o nie dbać, dokładać drewna… Teraz wiem, że zabrakło tych małych patyczków dorzucanych do żaru, by go podtrzymać.  Błędnie sądziłem, że wystarczy raz na jakiś czas wrzucić jakiś większy kawał drewna… One wcale się tak łatwo nie palą. To z drobnych gestów, słów powinienem był uczynić paliwo.

Do wszystkich zatem: spektakularne prezenty, drogie wakacje, kwiaty „z okazji” – to dobre paliwo dla związku, w którym szaleje ogień… ale czasem przygasa… i wtedy trzeba tych „małych patyczków”. Nic spektakularnego, po prostu codzienne okazywanie „zależy mi na Tobie”. Codzienna pomoc, radość z tego, że już wieczór i możemy go spędzić razem, podanie nieplanowanego drinka, gdy Twoja Miłość akurat bierze kąpiel albo oferta wyszorowania pleców (Ona zawsze życzyła sobie tą szorstką stroną gąbki, mnie aż ciarki przechodzą  J )… Róbcie to, proszę, nie psujcie waszych związków tylko dlatego, że upłynęło już Kika lat i wydaje się, że to już nie ten żar… małe patyczki mogą z najmniejszego ogniska wydobyć bardzo wiele ciepła…

Gdy wracasz do domu, pomyśl o tym by zebrać trochę tego paliwa po drodze… zastanów się, co dziś chcesz zrobić dla swojej Miłości… nie myśl o rzeczach wielkich, one są ważne dla Was a dla Ciebie niech ważne staną się, te małe patyczki…

Zapraszam do dyskusji. Jeśli ten blog ma się komuś na coś przydać to proszę, wpiszcie w komentarzu przykłady, co dla was jest takim „małym patyczkiem”? Pozbierajmy ich zapas razem.