*03.03.2017 mój dobry czas

Piątek. Wiosenny, kwietniowy, niczego nie zapowiadający piątek.. Wracam z pracy, zmęczony po całym tygodniu ale nie na długo. Ona mówi: „sprawdzałam pogodę na weekend, ma być ładnie”. „To fajnie” odpowiadam, nie rozumiejąc, dlaczego miałoby być w tym coś fajnego – i tak nie mamy żadnych planów, pewnie skończy się na TV i pracy przy komputerze. „A może pójdziemy wcześnie spać i skoro mamy wolny weekend pojedziemy się zmęczyć w góry? Jeden nocleg… Może Śnieżka?”

To w tym momencie moje zmęczenie zapadło się w sobie. Jak dawno już nie było takiego weekendu?

Gdybym napisał że się ucieszyłem na Jej propozycję, to byłoby mniej niż pół prawdy. Byłem eksplozją radości, fajerwerkiem zadowolenia i petardą szczęścia. Nawet nie chodziło o Śnieżkę. Ekscytujący był już sam plan. Ogromną przyjemność sprawiało samo przygotowanie się do wyjazdu: popołudniowa wizyta w sklepie, by kupić prowiant na drogę, poszukiwanie termosu by zabrać ze sobą kawę, plan, by położyć się wcześniej, choć podniecenie związane z wyjazdem i tak nie pozwoli wcześniej zasnąć… Płakać ze szczęścia to mało!

Kilka godzin jazdy samochodem z moją ukochaną. Tylko my, cicho grające radio, rozmowa… Taki czas mógłby być celem samym w sobie… To taki czas, który chciałoby się zatrzymać. Zamrozić się wraz z nim i nie oczekiwać niczego więcej…

Dojechaliśmy. Pogoda rzeczywiście nie pozostawia żadnych życzeń. Idealnie… Rześki poranek jest najlepszy do tego, by wyruszyć w górę… Godziny marszu – bez pośpiechu, z przerwami na bułkę z kabanosem i pomidory koktajlowe, przystanek na chłodne piwo w schronisku… Kolejne godziny rozmów o tym co nie jest ważne gdy się o tym nie mówi… Wspólne i indywidualne zdjęcia po drodze będą doskonałą pamiątką, swoistą paszą odłożoną na kiedyś, gdy się za takimi chwilami zatęskni.

W takim czasie głowa się wietrzy jak pomieszczenie w którym miesiącami nikt nie otwierał okna, aż pojawił się ktoś, kto nie tylko to zrobił, ale jeszcze je umył wpuszczając do środka więcej światła…

Dobry czas… Cholernie dobry, ważny, potrzebny jak tlen i woda czas… „Kochanie, Skarbie, Najdroższa – uwielbiam Cię!” – chciałoby się wrzeszczeć stojąc na szczycie… Zmęczenie? A co to jest? W takich chwilach w słowniku splecionym gdzieś w głowie z miliardów neuronów  brakuje słów takich jak zmęczenie, ból, obowiązek czy termin…

Powoli schodzimy z góry. Znów kilka postojów, uśmiechów, chwil ciszy gdy wpatrujemy się w krajobraz… Kolejne godziny rozmów o wydawałoby się nieistotnych sprawach: że fajny plecak kupiliśmy bo ten poprzedni był za mały, że kiedyś zaimpregnowałem buty i do tej pory woda z nich spływa jak po kaczce, że komuś się chciało układać na szlaku te tysiące kamieni, że zawsze na początku jest trudno maszerować a potem jakoś się organizm adaptuje co pewnie związane jest ze spalaniem tłuszczu bo zaczyna brakować cukru we krwi, że kiedyś tu wrócimy…

W końcu docieramy na parking. Krótka wymiana zdań: że chyba nie jest jeszcze tak późno, że dam radę bez kłopotu zawieźć nas spokojnie do domu i nie musimy nocować a lepiej będzie wrócić późno i mieć cały jutrzejszy dzień na odpoczynek…

Więc wracamy, późnym wieczorem rozpakowujemy się, kąpiemy i kładziemy do łóżka z uśmiechem na ustach i wypisanym na czole, oklepanym „wszędzie dobrze…”. Przytuleni, zadowoleni z tej długiej soboty zasypiamy…

Niedzielny poranek witamy z uśmiechem. Dotlenione mózgi wpadają w euforyczny nastrój. Rozmawiamy o zakwasach i twardych jak skała łydkach i udach – „zobacz, dotknij jakie twarde” – mówi. Więc dotykam… z przyjemnością… to dobry czas na dobry dotyk...I kochamy się namiętnie… Jest niedzielny poranek.

„Jestem głodna” – mówi Ona i ja też czuję że bez śniadania nie dałbym rady powtórzyć tego seksu…

Takie soboty, niedziele to czas za którym tęsknię…

Jesteście zapracowani? Gonią was terminy? Na poniedziałek macie dużo do zrobienia i nie daje wam to spać? Nieważne! Gwarantuję wam, że po takiej sobocie i niedzielnym  przedpołudniu będziecie w stanie zrobić w sam niedzielny wieczór więcej niż przez cały, zawalony pracą weekend. Czas jest pojęciem tak cholernie względnym, że żaden tam Einstein nie byłby w stanie tego opisać nawet, gdyby miał do pomocy wszystkich fizyków, matematyków i zegarmistrzów razem wziętych… Korzystajcie z dobrego czasu… Więcej niż do tej pory. Nie szukajcie wymówek. Jeśli jesteś jedną z tych osób którym wydaje się że spędzają w podobny sposób dużo czasu to masz rację… Wydaje Ci się! Rób to częściej!